xırıldamaq

f.

1. Aydın olmayan, boğuq, tutqun səs çıxarmaq; xırıltı səsi çıxarmaq. Ölmək ölməkdir, xırıldamaq nə deməkdir. (Məsəl). <Dəli:> «uşaqları gözləyin, uşaqları gözləyin» deyə-deyə epileptik adamlar kimi yerə dəydi, xırıldayaraq yuxuya getdi. M. İ.. Əlyarovun üzgözü əyildi. – Nəyi soruşum, nəyi öyrənim? – deyə xırıldadı. M. Hüs.. Zakir udqundu, özünə yad gələn boğuq, titrək bir səslə xırıldadı. H. Seyidbəyli.

2. Bax xışıldamaq. Qar xoş bir səda ilə xırıldayır. B. Bayramov.